Sunday 30 January 2011

Ανασκόπηση: Αύγουστος’10 – Ιανουάριος’11 (Part IΙΙ)


Παρασκευή 05/11/10: Οι άγγλοι γιορτάζουν με πυροτεχνήματα την αποτυχημένη προσπάθεια ενός τύπου να ανατινάξει το κοινοβούλιο το 1600+ (‘Remember, remember the 5th of November’ κτλ κτλ για όσους έχουν δει το ‘V for Vendetta’). Η αγγλίδα συγκάτοικος έχει τη φαεινή ιδέα να πάμε σ ένα λόφο να παρακολουθήσουμε τα πυροτεχνήματα και μετα να πάμε σ΄ ένα ελληνικό εστιατόριο που είναι το αγαπημένο του πατέρα της. Εκτός από το κρύο της αρκούδας, τρώμε και τη βροχή με το τουλούμι... Εξαιτίας της βροχής τα πυροτεχνήματα είναι πολύ λιγότερα από το αναμενόμενο... Καθ’ οδόν για το εστιατόριο η Rachel τρώει μια άσχημη σαβούρα. Στο ελληνικό εστιατόριο είναι όλα reserved και το ίδιο γίνεται και σ’ένα διπλανό ρωσικό. Τελικά παίρνουμε taxi (20£) και επιστρέφουμε σπίτι νηστικοί...


Τετάρτη 01/12/10: Ο κολλητός Γιάννης αποφασίζει ότι η δουλειά του στην Αγγλία είναι βαρετή, παραιτείται και γυρνάει στην Ελλάδα για διακοπές επ’ αόριστον... Μα καλά με ποιόν θα τα πίνω τώρα?

Σάββατο 11/12/10: Γυρνώντας από σαββατιάτικη έξοδο στο σπίτι ανακαλύπτω ότι η πόρτα είναι κλειδωμένη απο μέσα. Από τη χαραμάδα που έχει η πόρτα για να αφήνει ο ταχυδρόμος τα γράμματα βλέπω φώτα ανοιχτά και 2 μπουκάλια κρασί άδεια στον πάγκο της κουζίνας. Παίρνω τη Daphne τηλέφωνο και μου λέει ότι δεν είναι η ίδια σπίτι αλλά η Rachel είναι σίγουρα. Παιρνώ τηλέφωνο τη Rachel, χτυπάω κουδούνια αλλα... τίποτα! Αρχίζω να ανησυχώ ότι έχει γίνει λιώμα μόνη της και έχει παραπατήσει ή κατι τέτοιο. Παίρνω τηλέφωνο τον κλειδαρά και ζητάει 130 λίρες για να έρθει! Για λόγους οικονομίας τη λύση θα δώσει τελικά η αστυνομία... Σε δέκα λεπτά 2 αστυνομικοί είναι εκεί και σπάνε την πόρτα. Μπαίνουνε με φακούς στο δωμάτιο της Rachel και –πιθανότατα- τη βλέπουν τσίτσιδη γιατι ‘έκανε ζέστη στο σπίτι εκείνο το βράδυ’. Την επόμενη μέρα –νηφάλια πλέον- η Rachel ζητάει συγνώμη που μας κλείδωσε κατα λάθος έξω και ζητάει αν επαναληφθεί το περιστατικό να της στείλω πυροσβέστες στο δωμάτιο και όχι αστυνομικούς...   

Wednesday 26 January 2011

Ανασκόπηση: Αύγουστος’10 – Ιανουάριος’11 (Part IΙ)

Μέσα Σεπτεμβρίου:  (1) Γιατι άραγε να είναι τόσο δύσκολο να ανοίξεις τραπεζικό λογαριασμό στην αγγλιά? Μα γιατί δεν θέλει κανένας τα λεφτά μου?
(2) Είχα ξεχάσει πόσο πλάκα έχουν οι άγγλοι –και κυρίως οι αγγλίδες- όταν γίνονται λιώμα απο τις 8 το απόγευμα... Πλάκα βέβαια δεν έχει καθόλου όταν αποφύγεις τελευταία στιγμή να πατήσεις πάνω στα ξερατά τους...

Δευτέρα 18/10/10: Ξεκινάω για την πρώτη μου μέρα στη δουλειά. Το metro τα παίζει και μένουμε εγκλωβισμένοι υπογείως για τουλάχιστον 45 λεπτά. Βρίσκω taxi με τα χίλια ζόρια και φτάνω στο κτήριο που γινότανε η εκπαίδευση με πάνω από μία ώρα καθυστέρηση. Μπαίνω στην αίθουσα την ώρα που ο partner κάνει παρουσίαση της εταιρίας... Ωραία αρχή!

Μέσα Οκτωβρίου:  Η σπιτονοικοκυρά σε συζήτησή της με την αγγλίδα συγκάτοικο αναφέρει ότι ήτανε movie star στην αγγλία το 60 και το 70...Με λίγο ψάξιμο στο internet βρίσκουμε ότι έχει παίξει ως επί το πλείστον σε b-movies. Βέβαια μία ταινία ήτανε παραγωγή Metro Goldwyn Mayer και σε μία άλλη συμπρωταγωνιστούσε με τον Christopher Lee. Το πιο ενδιαφέρον εύρημα της έρευνας ήτανε ότι ήτανε η πρώτη ηθοποιός που τα πέταξε όλα επι σκηνής στο west end και ότι μαζί με τον άντρα της πρωτοστατούσε στην ανταλλαγή ερωτικών συντρόφων στο Λονδίνο τη δεκαετία του ’70... Η αγγλίδα συγκάτοικος επιμένει ότι η σποιτονυκοκοιρά –που είναι 70 ετών σήμερα- ‘fancies me’. Η αλήθεια είναι ότι πάντα με έλκυαν οι μεγαλύτερες αλλά είπαμε...  

Saturday 22 January 2011

Ανασκόπηση: Αύγουστος’10 – Ιανουάριος’11 (Part I)

Κυριακή 29/08/10: Περιμένοντας στο Βενιζέλος με την ίδια αγωνία που είχα και το 2006 όταν πήγαινα για πρώτη φορά στην Αγγλία για σπουδές. Μόνο που τώρα οι λόγοι για τους οποίους ανησυχούσα τότε φαντάζουν χαζοί... Η συνέντευξη είναι προγραμματισμένη για το πρωί της Τρίτης, το εισιτήριο της επιστροφής είναι για το απόγευμα. Πρώτη φορά εύχομαι να μην χρειαστει να γυρίσω πίσω σύντομα... Απλα δεν με παίρνει να γυρίσω!

Τρίτη 01/09/10: Περιμένοντας στα γραφεία την άφιξη του partner για να δώσω την τελική συνέντευξη. Στο μυαλό μου γυρίζουν όλοι αυτοί οι λόγοι για τους οποίους κάτι μπορεί να πάει στραβά. Απο το ότι έχω ξεχάσει πως είναι να μιλάς αγγλικά –πόσο μάλλον να δίνεις συνέντευξη στα αγγλικά- μέχρι το ότι έχω κάνει αίτηση για θέση που μάλλον δεν είναι στα κυβικά μου... Το δύσκολο της υπόθεσης είναι να εξηγήσω τους λόγους για τους οποίους έφυγα από την προηγούμενη δουλειά. Μπορείς άραγε να πεις ότι έφυγες επειδή σου είχε κάνει τη ζωή κόλαση κάποια που με το έτσι θέλω την είχε δει αρχηχός επειδή πήδαγε τον προϊστάμενο? Δεν νομιζω! Μμμ... ‘no balance between personal and professional lifeΝαι, αυτό ειναι!

Πέμπτη 03/09/10: To ρίσκο του να μην χρησιμοποιήσω το εισιτήριο της επιστροφής μου βγήκε! Η γραμματέας με ενημερώνει ότι πήρα τη δουλειά. Τέλος στο ‘ευχάριστο’ διάλειμμα των 6 μηνών...

Τετάρτη 08/09/10: Τέλος και στο δεκαήμερο φόρτωμα στο Γιάννη. Πρώτη μέρα στο καινούριο σπίτι. Καινούριο τρόπος του λέγειν. Late 30’s το κτήριο. Παρ’ όλα αυτα 1.100 ευρώ το μήνα το ενοίκιο ... Λονδινάρα! PS: Συγκάτοικος Νο1: Rachel (28)- Αγγλία, Συγκάτοικος Νο2: Daphne (34) – Αργεντινή